سیستم تعلیق بادی کنترل شده الکترونیکی (ECAS) نام سیستم تعلیق بادی است که در سال 1993 بر روی رنج روور کلاسیک نصب شد و بعداً بر روی رنجروور P38A. در اوایل دهه 1990 توسط شرکتی که اکنون با نام Dunlop Systems and Components Ltd در کاونتری، انگلستان شناخته می شود، توسعه یافت.

در حدود یک دهه گذشته سیستم تعلیق بادی در فرهنگ خودروهای سفارشی رایج شده است: میله های خیابانی، کامیون ها، اتومبیل ها و حتی موتورسیکلت ها ممکن است دارای فنرهای بادی باشند. آنها در این کاربردها برای ارائه یک سیستم تعلیق قابل تنظیم استفاده می شوند که به وسایل نقلیه اجازه می دهد تا بسیار پایین بنشینند، اما می توانند تا سطحی به اندازه کافی بالا بروند تا بر روی موانع و ناهماهنگی های روی سطوح هموار شده مانور دهند.

خودروهایی که از سیستم تعلیق بادی استفاده کرده اند شامل مدل هایی از میباخ، رولزرویس، لکسوس، جیپ، رم، کادیلاک (GM)، مرسدس بنز، سیتروئن، پورشه، لندرور، سانگ یانگ، آئودی، سوبارو، فولکس واگن، لینکلن، فورد و تسلا، در میان دیگران. برخی از خودروهای سیتروئن دارای سیستم تعلیق Hydractive هستند، یک نسخه کنترل‌شده از سیستم هیدروپنوماتیک آن‌ها که دارای حالت‌های اسپرت و راحتی است، ارتفاع خودرو را در سرعت‌های بالا کاهش می‌دهد و در زمانی که موتور کار نمی‌کند، ارتفاع خودرو را حفظ می‌کند.

تعلیق بادی نوعی سیستم تعلیق خودرو است که توسط پمپ هوا یا کمپرسور برقی یا موتوری کار می‌کند. این کمپرسور هوا را به یک دم انعطاف پذیر پمپ می کند که معمولاً از لاستیک تقویت شده با پارچه ساخته می شود.