بازار فعلی اتوبوس ها دارای سیستم تعلیق است که از سیستم تعلیق مکانیکی یا بادی تشکیل شده است. سیستم تعلیق بادی در مقایسه با همتای خود مزایای قابل توجهی دارد. ارتفاع وسیله نقلیه را می توان بدون توجه به بار آن با تغییر فشار در یک مقدار خاص حفظ کرد. اتوبوس های استاندارد همچنین دارای سیستمی به نام بالابر کشتی هستند.

خرابی کیسه هوا یا پایه هوا معمولاً به دلیل زنگ مرطوب، به دلیل کهولت سن، یا رطوبت درون سیستم هوا است که از داخل به آن آسیب می رساند. ممکن است قطعات سیستم تعلیق بادی از کار بیفتند زیرا لاستیک خشک می شود. سوراخ شدن کیسه هوا ممکن است از زباله های موجود در جاده ایجاد شود. در کاربردهای سفارشی، نصب نادرست ممکن است باعث ساییده شدن کیسه هوا بر روی قاب خودرو یا سایر قطعات اطراف آن شود و به آن آسیب برساند. امتداد بیش از حد فنر بادی که به اندازه کافی توسط سایر اجزای تعلیق مانند ضربه گیر محدود نمی شود، ممکن است منجر به شکست زودرس فنر هوا از طریق پاره شدن لایه های انعطاف پذیر شود. خرابی فنر بادی همچنین ممکن است منجر به بی حرکتی کامل وسیله نقلیه شود، زیرا وسیله نقلیه به زمین ساییده می شود یا برای حرکت بسیار بلند است. با این حال، اکثر سیستم های خودرو مدرن بر بسیاری از این مشکلات غلبه کرده اند.