خودروهایی که از سیستم تعلیق بادی استفاده کرده اند شامل مدل هایی از میباخ، رولزرویس، لکسوس، جیپ، رم، کادیلاک (GM)، مرسدس بنز، سیتروئن، پورشه، لندرور، سانگ یانگ، آئودی، سوبارو، فولکس واگن، لینکلن، فورد و تسلا، در میان دیگران. برخی از خودروهای سیتروئن دارای سیستم تعلیق Hydractive هستند، یک نسخه کنترل‌شده از سیستم هیدروپنوماتیک آن‌ها که دارای حالت‌های اسپرت و راحتی است، ارتفاع خودرو را در سرعت‌های بالا کاهش می‌دهد و در زمانی که موتور کار نمی‌کند، ارتفاع خودرو را حفظ می‌کند.

طراحی‌های سیستم تعلیق بادی از لینکلن، لندرور، سانگ یانگ، کرایسلر، سوبارو، آئودی، فولکس‌واگن، تسلا، پورشه و لکسوس دارای سیستم تعلیق قابل تنظیم ارتفاع هستند که برای سهولت در ورود به خودرو، دست‌اندازهای شفاف یا زمین‌های ناهموار شفاف مناسب است. Lincoln Continental، Town Car، Navigator و Mark VIII همچنین دارای سیستم تعلیق بادی بودند که یک سواری کنترل شده اما نرم را ارائه می کرد.

جگوار و پورشه این را در مدل‌های XJ و پانامرا خود به سطح بعدی رسانده‌اند، با سیستمی که نرخ فنر و تنظیمات میرایی را در میان سایر تغییرات، برای حالت‌های اسپرت/پیست خود تغییر می‌دهد. تنظیمات سیستم تعلیق Mark VIII نیز به سیستم صندلی حافظه مرتبط بود، به این معنی که خودرو به طور خودکار سیستم تعلیق را برای راننده‌ها تنظیم می‌کند.

سیستم کنترل در Mark VIII می تواند سیستم تعلیق را تا حدود 25 میلی متر (1 اینچ) در سرعت های بیش از 100 کیلومتر در ساعت (60 مایل در ساعت) کاهش دهد تا عملکرد آیرودینامیکی بهبود یابد. یکی از راه هایی که خودروسازان برای بهبود مسافت پیموده شده بنزین تلاش می کنند، استفاده از فناوری تعلیق فعال است.

تسلا موتورز یک سیستم تعلیق بادی فعال را در مدل S و مدل X ارائه می‌کند تا وسیله نقلیه را برای آیرودینامیک و افزایش برد کاهش یا افزایش دهد.

در سال 2014، C217 جدید کلاس S کوپه، به‌روزرسانی‌ای را برای کنترل بدنه جادویی به نام Active Curve Tilting معرفی کرد.[29] این سیستم جدید به وسیله نقلیه اجازه می دهد تا 2.5 درجه به سمت پیچ خم شود، شبیه به قطار کج. خم شدن برای مقابله با اثر نیروی گریز از مرکز بر سرنشینان در نظر گرفته شده است و فقط در مدل‌های دیفرانسیل عقب موجود است.

منبع: ویکی پدیا انگلیسی